ในการกำหนดเขตต่าง ๆ ในทะเลโดยทั่วไปจะเริ่มต้นจากเส้นสมมติที่เรียกว่า เส้นฐาน (Baseline) ซึ่งเป็นเส้นที่ใช้ในการวัดความกว้างของทะเลอาณาเขตและเขตทางทะเลอื่น ๆ เส้นฐานมีอยู่ ๒ ชนิด คือ เส้นฐานปกติและเส้นฐานตรง
คือ แนวน้ำลดตลอดชายฝั่งทะเลตามที่รัฐชายฝั่งกำหนดไว้ในแผนที่ของตน
กำหนดขึ้นในกรณีที่ชายฝั่งของรัฐมีลักษณะเว้าแหว่งหรือมีเกาะเรียงรายอยู่ใกล้ชิดกับแนวชายฝั่งโดยลากเชื่อมต่อจุดที่เหมาะสมเข้าด้วยกัน ทั้งนี้เส้นฐานตรงนั้นจะต้องไม่หันเหไปจากทิศทางโดยทั่วไปของชายฝั่งทะเลจนเกินสมควรและบริเวณทะเลซึ่งอยู่ภายในเส้นฐานตรงต้องมีความสัมพันธ์กับผืนแผ่นดินอย่างใกล้ชิดเพียงพอที่จะอยู่ใต้บังคับแห่งขอบน่านน้ำภายในได้